Nasze Aikido

wowa1983

W intencjach założyciela (Morihei Ueshiba), Aikido ma być czymś więcej niż tylko systemem technik samoobrony. Chciał on połączyć swoją sztukę walki ideałami etycznymi oraz społecznymi.
Ueshiba wierzył, że poprzez trenowanie Aikido ludzie udoskonalają się nie tylko fizycznie, ale również duchowo.
Nie jest to natychmiastowo oczywiste, w jaki sposób praktykowanie Aikido powinno skutkować duchową (psycho-fizyczną) transformacją.
Dalej, wiele innych sztuk walki było uważanych za prowadzące swoich adeptów do oświecenia lub transformacji psycho-fizycznej. Możemy się dziwić, w jaki sposób Aikido różni się od innych sztuk w sensie efektu transformacji.

Powinno być jasne, że w Aikido wszystkie siły transformujące, o ile w ogóle istnieją, nie mogą leżeć wyłącznie w technikach fizycznych.
Raczej, jeżeli Aikido ma być środkiem samodoskonalenia tak, jak to widział założyciel, praktykujący/praktykująca musi przyswoić sobie odpowiednie podejście do treningu Aikido i musi rozwijać odpowiednie sposoby zachowania i myślenia

. Klasycznie, te sztuki walki które uważają się za dążące do przemian u swoich praktykujących, tkwią korzeniami w religijnych i filozoficznych tradycjach takich jak Buddyzm i Taoizm (wpływ Shinto na japońskie sztuki jest zazwyczaj stosunkowo mały).
W Japonii, Buddyzm Zen wywierał najmocniejszy wpływ na rozwój tego typu sztuk walki. Pomimo, że Morihei Ueshiba był pod znacznie mniejszym wpływem Taoizmu czy Zen niż pod wpływem ,,nowej religii'', Omotokyo, jest z pewnością możliwe aby dołączać Zen i filozofię Taoizmu do praktyki Aikido.
W dodatku, Omotokyo jest zakorzenione w złożonych konceptach i wierzeniach neo-Shintoizmu. Byłoby zupełnie niedorzeczne podejrzewać, że wpajanie tych ideałów jest niezbędne dla przemian psychofizycznych poprzez Aikido.

Rozważając łączenie praktyk i filozofii Zen oraz Taoizmu, należy zauważyć, że przemiany psychofizyczne poprzez praktykę Aikido będą różniły się nieco od przemian psychofizycznych osiągniętych poprzez praktykowanie sztuk takich jak karate, kyudo czy rytualne parzenie herbaty. Wszystkie te sztuki mają wspólny cel we wpajaniu swoim adeptom siły ducha, spokoju, spontaniczności w reagowaniu i odbierania rzeczy takimi, jakimi one są (shinyo). Podstawowe sposoby osiągania tych cech u praktykujących to jednoczesne koncentrowanie się na powtarzaniu podstawowych ruchów i pozycji, oraz na zachowywaniu nieprzerwanej uważności w praktyce.

Info : [link widoczny dla zalogowanych]